Pracownik naukowo-dydaktyczny w Katedrze Literaturoznawstwa Rosyjskiego.
W swych badaniach naukowych oraz pracy dydaktycznej zajmuje się głównie cerkiewnosłowiańską oraz rosyjską literaturą religijną. Zasadniczy temat jego badań i publikacji stanowi recepcja bizantyńsko-słowiańskiej tradycji hezychazmu na obszarze Rusi Moskiewskiej i Rosji. Tej problematyce poświęcił m.in. rozprawę habilitacyjną: Hezychazm Rusi Moskiewskiej; Metoda interpretacji na podstawie wybranych zabytków literatury przekładowej i oryginalnej (Kraków 2013) oraz dwie monografie naukowe: Hezychazm Rusi Moskiewskiej. Nił Sorski, część pierwsza (Kraków 2014), Hezychazm Rusi Moskiewskiej. Nił Sorski, część druga (Kraków 2018).
Autor dwóch książek przybliżających sylwetkę oraz dzieła najważniejszego wśród Słowian przedstawiciela XVIII-wiecznego odrodzenia prawosławia: Święty Paisjusz Wieliczkowski, O modlitwie umysłu albo modlitwie wewnętrznej (przełożył i wstępem opatrzył J. Kuffel, Białystok 1995) oraz W drodze na Tabor. Theosis w życiu i twórczości św. Paisjusza Wieliczkowskiego (Kraków 2005).
Członek Komisji Kultury Słowian Polskiej Akademii Umiejętności (członkostwo od 2016 r.) oraz Komisji Języka Religijnego przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów (od 2018 r.). W latach 1996-2020 sekretarz redakcji kwartalnika KRSKO „Casus”. Współzałożyciel i współpracownik powołanej w 2021 r. na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego Pracowni Studiów nad Dziedzictwem Chrześcijańskim w Literaturze.